Narkoza.pl - Forum młodzieżowe

Paul, ja nie wiem...to ty mnie uświadamiaj bo z tego co od dłuższego czasu widzę, to jesteś maniakiem i na temat histori wiesz wiele. Więc mów.

Szanowny Panie,

Dziękuję za Pański list i zaufanie, którego jest on dowodem. Zanim moja najnowsza książka "Obierając cebulę" stała się przedmiotem publicznej debaty, informacja na temat znamiennego wprawdzie, nie dominującego jednakże treści książki epizodu z moich młodzieńczych lat, wywołała kontrowersję, która mogła zdezorientować między innymi mieszkańców Gdańska, dla mnie jednak przybrała wręcz groźny egzystencjalnie rozmiar.

W książce, która opowiada o mojej drodze życiowej poczynając od 12 roku życia, czyli roku 1939, relacjonuję, jak w młodzieńczym zaślepieniu 15-latka zgłosiłem się do służby na okrętach podwodnych, do której nie zostałem jednak przyjęty. Zamiast tego we wrześniu 1944, w wieku bez mała 17 lat zostałem, bez swego udziału, wcielony do Waffen SS. Podobny los przypadł w udziale wielu z mojego pokolenia. Te dwa tygodnie mojego wojennego zaangażowania, od początku do końca kwietnia 1945, przetrwałem chyba tylko przypadkiem.

W powojennych latach i dekadach, po ujawnieniu straszliwego wymiaru zbrodni wojennych Waffen SS, ten krótki, ale jakże ciążący na mnie epizod z młodzieńczych lat, zachowałem dla siebie, nie wymazałem go jednak z pamięci. Dopiero teraz, z wiekiem, znalazłem odpowiednią formułę opowiedzenia o tym w szerszej perspektywie. To milczenie może być oceniane jako błąd - jak to się właśnie dzieje - może być też potępiane. Muszę również pogodzić się z tym, że Obywatelstwo Honorowe jest przez wielu mieszkańców Gdańska kwestionowane. Nie mam też prawa przywoływać w tej sytuacji wszystkiego tego, co na przestrzeni pięciu dziesięcioleci było istotą mojego dorobku jako pisarza i zaangażowanego obywatela Republiki Federalnej Niemiec. Chciałbym jednak zachować sobie prawo do stwierdzenia, że zrozumiałem tę bolesną lekcję, jaką życie dało mi w młodości: świadectwem tego są moje książki i moja polityczna działalność.

Ubolewam, że Pana i mieszkańców Gdańska, miasta, z którym jako gdańszczanin z urodzenia jestem bardzo blisko związany, obarczyłem decyzją, której podjęcie byłoby zapewne łatwiejsze i chyba bardziej sprawiedliwe, gdyby moja książka była już przetłumaczona na język polski.

Na koniec mojego listu chciałbym podziękować tym mieszkańcom Pańskiego i mojego miasta, którzy w dalszym ciągu darzą mnie zaufaniem. Kiedy bardzo wcześnie, bo już na początku lat 50-tych musiałem zrozumieć, że utrata mojego miasta rodzinnego, będąca następstwem niemieckich win, jest nieodwracalna, publicznie dawałem wyraz temu - przyznaję - bolesnemu faktowi, między innymi wtedy, kiedy w grudniu 1970 towarzyszyłem w Warszawie ówczesnemu kanclerzowi Willemu Brandtowi.

Od tamtego też czasu, ze względu na powojenną historię Gdańska, strata ta stała się dla mnie o wiele mniej dotkliwa, ponieważ to właśnie z Pańskiego i mego miasta wyszły znaczące impulsy polityczne w postaci wciąż wybuchającego ruchu robotników walczących o wolność, ruchu, który następnie pod nazwą "Solidarność" wszedł do historii, podobnie jak jego przywódca - Lech Wałęsa.

W moich książkach proces ten znalazł swoje literackie odbicie; zaś w moich tekstach politycznych wskazywałem na to, że właśnie w Gdańsku po raz pierwszy potrafiono zapobiec rozlewowi krwi dzięki metodzie "Okrągłego Stołu". Miałem wiele powodów do dumy z mojego miasta rodzinnego, którego duchowa postawa promieniowała na całą Europę, gdy szło o to, by w bezkrwawy sposób zakończyć dyktaturę, jak też walnie przyczynić się do obalenia Muru Berlińskiego i otwarcia drogi dla prawdziwej demokracji. Wszystko to dodawało mi otuchy, aby kontynuować raz po raz utykające w martwym punkcie rozmowy między Polakami i Niemcami, między Niemcami i Polakami, tak abyśmy byli wszyscy w stanie wyciągnąć z historii, jakkolwiek byłaby ona bolesna, taką naukę, która pozwala na wzajemne zrozumienie.

Serdecznie pozdrawiam,

Guenter Grass



Wiec wszystko jasne, ale czy to prawdziwa skrucha czy tylko udawana??

Dlaczego udawana?
Wojna to straszny czas, w którym przestają działać prawa. "Inter arma silent leges" jak mawiali Rzymianie. Wojna sprawia, że nic nie jest jednoznaczne.
A sprawę Grassa traktuję jako wstęp do wyborów- śmieszny i nieudolny LPR stara się przebrnąć granicę 5 procent.:]

ET pisze:A sprawę Grassa traktuję jako wstęp do wyborów- śmieszny i nieudolny LPR stara się przebrnąć granicę 5 procent.:]

Chyba niesłusznie. Grass sam ni stąd ni zowąd ujawanie swoje postępki sprzed 60 lat w wywiadzie dla niemieckiej prasy promującym jego najnowsze dzieło (nic nie sugeruję, ale może to ON chciał uzyskać rozgłos...). LPR ma z tym bardzo mało wspólnego, dużo bardziej angażuje się obywatel Kur(w)ski z PiSu i Lech Wałęsa, bezpartyjny. Czy były prezydent, który w wyborach nie startuje chce przekroczyć 5%? :]

misanthropiac pisze:

ET pisze:A sprawę Grassa traktuję jako wstęp do wyborów- śmieszny i nieudolny LPR stara się przebrnąć granicę 5 procent.:]

Chyba niesłusznie. Grass sam ni stąd ni zowąd ujawanie swoje postępki sprzed 60 lat w wywiadzie dla niemieckiej prasy promującym jego najnowsze dzieło (nic nie sugeruję, ale może to ON chciał uzyskać rozgłos...). LPR ma z tym bardzo mało wspólnego, dużo bardziej angażuje się obywatel Kur(w)ski z PiSu i Lech Wałęsa, bezpartyjny. Czy były prezydent, który w wyborach nie startuje chce przekroczyć 5%? :]

Kurski jest po prostu małym czlowiekiem. Mnie się wydaje, że ta cała sprawa nie jest warta tego rozgłosu.