Narkoza.pl - Forum młodzieżowe

Aby przejść na indywidualny tryb uczenia, czeka nas bardzo trudna droga. Są to niekończące spotkania z psychologami, nauczycielami, pedagogiem szkolnym oraz dyrektorem. Nawet po zgodzie, faktyczne przejście na nowy sposób nauczania jeszcze trochę potrwa.

Jak już w końcu dobrniemy do naszego celu, czekają nas zupełnie nowe problemy.
30-40 godzinny tydzień zamienia się na 12 godzinny. Wszystkie lekcje do których byliśmy przyzwyczajeni muszą się zmieścić w znacznie okrojonej ilości godzin. Część przedmiotów zamiast dwa razy w tygodniu mamy zaledwie raz a niektóre wręcz raz na dwa tygodnie.
(Jeśli chcecie się dowiedzieć nieco więcej to zapraszam na stronę

Ucząc się w indywidualnym trybie czeka nas bardzo dużo pracy we własnym zakresie. Jakie jest wasze zdanie, kto by się zdecydował na taką formę edukacji (nie mówię tu o dzieciach chorych bądź niepełnosprawnych) ?

Eleana pisze:kto by się zdecydował na taką formę edukacji (nie mówię tu o dzieciach chorych bądź niepełnosprawnych) ?

Po przejsciu szeregu odpowiednich badan na nauczanie indywidualne moga zostac skierowane dzieci z zaburzeniami emocji, ktore nie pozwalaja im prawidlowo funkconowac w grupie rowniesniczej, problem ten dotyczy takze dzieci z fobia szkolna. W takich przypadkach dziecko jest przydzielane do okreslonej klasy pomimo ze pobiera nauke w domu i razem z ta klasa uczestniczy w wazniejszych uroczystosciach takich jak wigilia klasowa, rozpoczacie roku itd. w celu przelamywania barier psychicznych.

Eleana pisze:Aby przejść na indywidualny tryb uczenia, czeka nas bardzo trudna droga.

poniewaz nauczanie indywidualne jest drogim procesem- nauczyciele dostaja kazda godzine dodatkowe pieniadze, a wszystko z kieszeni podatnikow. Pozatym nauczanie indywidualne nie zawsze jest korzystne dla dziecka, dlatego trzeba byc pewnym czy jest ono w danych przypadku potrzebne.

Ja miałam indywidualne w zeszłym roku przez dwa miesiące i mnie było tak trudno to zdobyć. Tzn stwierdzili, że szkoła zagraża mojemu życiu i że muszę zaliczyć klasę .

Jak dla mnie nauczenie indywidualne wcale nie sprawia, że trzeba więcej uczyć się samemu. Wręcz przeciwnie. Nauczyciel skupia się tylko na Tobie i Twoich problemach. Jeśli jakiś temat idzie Ci gorzej, może wszystko dokładnie wytłumaczyć, nie martwiąc się, ze ktoś inny z klasy może tego nie zrozumieć. Na dodatek nie jesteś rozpraszany przez rówieśników. Moja siostra miała nauczanie przez całe gimnazjum. Była nieprzystosowana społecznie. Ciągle wdawała się w bójki itp. Moim zdaniem w jej przypadku nie koniecznie wyszło to na dobre...

Horikita pisze:Moim zdaniem w jej przypadku nie koniecznie wyszło to na dobre...

powinna zostac raczej skierowana na socjoterapie a nie nauczenie indywidualne. Napewno bylo by to dla niej lepsze i przynioslo lepsze skutki. Moim zdaniem izolowanie od spoleczenstwa dzieci niedostosowanych tylko poglebia problem.

W jej przypadku to by nic nie dało. Miała wiele różnego rodzaju terapii, a nawet przez pewien okres była w ośrodku ( nie wiem dokładnie jakim). Jak na razie żadnych pozytywnych skutków.

Szkoda, mam nadzieje, ze jeszcze trafi na swojej drodze na ludzi z talentem terapeutycznym ktorzy jej pomoga, bo wyksztalcenie to jedno a dar i talent to drugie, zreszta nie znam Twojej siostry wiec nie wiem co bylo przyczyna dotychczasowych niepowodzen, a i pewnie jak by specjalisci wiedzieli to by juz pomogli.