Post
autor: matra » pn wrz 08, 2008 8:26 pm
psycholog jest dobrym rozwiązaniem.
powiedz mi, ile masz lat i od kiedy masz z ojcem taką sytuację?
może przedstawię Ci moją sytuację.. oboje z Ojcem mamy silne i bardzo podobne do siebie charaktery. o ile ja [w przeciwieństwie do niego] potrafię się przyznać do błędu, o tyle ani ja ani on nie dajemy za wygraną, a kiedy się kłócimy już tak naprawdę ostro dochodzi do równie ostrej wymiany zdań. nasze rozmowy też są nieraz ograniczone, często nie mogę na nim polegać [choć jest dobrym człowiekiem i Ojcem], jesteśmy dla siebie w najlepszym wypadku obojętni i też mijamy się bez większych uczuć.
ALE
wszystko wzięło się po trochu z mojego braku odpowiedzialności. byłam młodsza, głupsza, wiele głupiego narobiłam. do tego byłam [i nadal trochę jestem] pyskata i arogancka - wiadomo, okres dojrzewania. sama nie zauważałam swoich wad, oni wszyscy byli be, a ja byłam ta poszkodowana - standard. [dlatego też pytałam o wiek]
nie wiem czy się dostatecznie jasno wyraziłam, jestem cholernie zmęczona. nie znaczy to oczywiście, że twierdzę, że Twoja sytuacja jest taka sama jak moja. chodzi mi o to, że może po prostu Ty po drodze też popełniasz masę błędów, których nie dostrzegasz? może także macie silne charaktery i dlatego się ścieracie?
ja np nie potrafię z Ojcem porozmawiać. w ogóle. ale może Ty będziesz potrafił to zrobić? z doświadczenia wiem , że rozmowa jest niesamowicie pomocna i wiele daje.
może też jest tak, że Ojciec z jakichś przyczyn Cię nie akceptuje? nie wiem. nie znam ani Ciebie ani tej sytuacji, więc wyjścia masz dwa - rozmowa z ojcem, albo rozmowa z psychologiem, a później.. z ojcem.
życzę powodzenia (:
co mam z tym zrobić.
