A co do samej sprawy. Nie wiem, mi się nic takiego nie przytrafiło. Czasami po prostu sobie myślę, że mogę spasować, zamiast się na kogoś wydrzeć za coś, to nie wiadomo dlaczego ja to olewam i nie biję się o swoje. A czasami wstępuje we mnie zły duch. Idę chodnikiem i gdy idzie ktoś z przeciwka nie schodzę i zachaczam barkiem. Zresztą to się jeszcze bardziej objawia gdy jadę samochodem. Raz wyprzedzam na chama, wciskam się, zjeżdżam na przeciwny pas, trąbie o byle gówno, już nie mówiąc, że klnę sobie pod nosem.
A raz jadę jak ciamajda, 40 km/h, delikatnie wchodzę w zakręty, każdą zmianę biegu wręcz ceremoniuję, itd.
Są po prostu w człowieku jego dwa oblicza, to bardziej nerwowe i agresywne i to to takie ciamajdowate, spowolnione.
